Διονύσης Λεϊμονής, Ημερολόγιο Δημιουργικής Γραφής
(Γράφημα 2019)
Το Ημερολόγιο Δημιουργικής Γραφής του Διονύση Λεϊμονή
είναι ένα μικρό βιβλίο μεγάλης όμως πρακτικής, καθημερινής αξίας. Είναι
ένα εύχρηστο και χρήσιμο εργαλείο για κάθε έναν που αγαπάει το παιχνίδι
της ανάγνωσης και της γραφής είτε σε μοναχικές διαδρομές είτε σε
συλλογικές πορείες – διακριτό χαρακτηριστικό της εποχής οι συγγραφικές
ομάδες με εμψύχωση ή και χωρίς∙ για κάθε γονιό που επιδιώκει να περνάει
ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά του, βοηθώντας τα να αγαπήσουν στην πράξη
την τέχνη του λόγου∙ για κάθε εκπαιδευτικό που δεν αρκείται στο ΩΠ
(Ωρολόγιο Πρόγραμμα) και τους περιορισμούς του, ίσα-ίσα στριμώχνει μετά
μανίας τη δημιουργική πραγμάτευση της λογοτεχνίας στις ώρες του, σε
σχολικά προγράμματα, λέσχες, σύνολα, ακόμα και στα διαλείμματα – δεν
είναι τυχαίο, βέβαια, που ο δημιουργός αυτού του ξεχωριστού ημερολογίου
είναι μάχιμος φιλόλογος σε δημόσιο σχολείο.
Περισσότερα στο ΒΟΟΚΙΑ (https://www.bookia.gr/index.php?action=Suggestions&book=243620&fbclid=IwAR35wtTzogfBGvuhgI5UskxA1WlJXpxJFBbhFStaArDgzyOaiqBWcWe5Vws)
Τα μυστικά της (δημιουργικής) γραφής αποκαλύπτει ο συγγραφέας Διονύσης Λεϊμονής:
“Η γραφή είναι μια περιπέτεια που τη ζεις ανεξάρτητα από το τί γράφεις.
Εγώ έγραφα όχι γιατί ήθελα να γίνω συγγραφέας, αλλά απλώς γιατί μου
άρεσε. Έγραφα για μένα, χωρίς να σκέφτομαι ότι κάποιοι θα διαβάσουν αυτό
που γράφω. Η γραφή, είναι μια περιπέτεια, μια απόδραση, να ξεπερνάς τις
λύπες και τις χαρές. Είναι ένα ταξίδι. Σ’ αυτό το ταξίδι θα έχεις
κάποιους φίλους, κάποιους εχθρούς, κάποιους να σε παρακολουθούν” (https://www.politismika.gr/2020/02/15/%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE%CF%82-%CE%B1/)
11 Φεβρουαρίου
Κείμενο: Αλεξάνδρα Μυλωνά, "Ρωγμή" (απόσπασμα του διηγήματος από το βιβλίο Πώς τα πας με την απώλεια;, Οροπέδιο 2019)
"Ήταν
ένα Σάββατο της πρώιμης άνοιξης στη Βέροια, μεσημέρι, σχεδόν τέσσερις η ώρα, με
ήλιο δυνατό αλλά και κρύο αψύ. Τα καταστήματα κλειστά, οι δρόμοι στην παλιά την
αγορά έρημοι. Έσκυψα στη βρύση δίπλα μου να δροσιστώ, ένωσα τις χούφτες μου και-
Την
είδα να με κοιτάζει αυτή τη φορά μέσα απ’ το νερό, ίδιο είδωλο δικό μου, όταν
θα έχει περάσει και για μένα πια ο καιρός.
- Μετάνιωσα που δεν σου το είπα ποτέ.
- Ποιο, μαμά;
- Οι μυγδαλιές ανθίζουν πρώτες.
Ένα,
δυο, τρία, πολλά, χιλιάδες, αμέτρητα άσπρα ανθάκια μυγδαλιάς άρχισαν να
ξεχύνονται απ’ τον κρουνό, να στροβιλίζονται και να χορεύουν μες στις παλάμες
μου κι ύστερα να πέφτουν κάτω, να πλημμυρίζουν το καλντερίμι, να κυλούν προς
την Κεντρικής, να αιωρούνται στο φως, να σκαρφαλώνουν στα σπίτια –μεμιάς άνθισε
ο τόπος.
Κάπου
μακριά τ’ αδέσποτα σκυλιά της πόλης γάβγιζαν αναστατωμένα.
(Οι μυγδαλιές ανθίζουν
πρώτες
γιατί ξεγελιούνται από
τον ήλιο
γιατί δεν αντέχουν να
περιμένουν, βιάζονται να ζήσουν
γιατί κατά βάθος ποθούν
τον θάνατο
γιατί
θέλουν να τις δει ο περαστικός, να
χαρεί,
να βρει
τη δύναμη να συνεχίσει.
Γι’ αυτό, μαμά, ε;)"
Άσκηση δημιουργικής γραφής: Πώς τα πας με την απώλεια;
Όλη η παρουσίαση του βιβλίου στη Θεσσαλονίκη
(με τη συμμετοχή μαθητριών του Καλλιτεχνικού Σχολείου Θεσσαλονίκης):
https://www.facebook.com/watch/live/?ref=watch_permalink&v=2481924768734867
Πρόσκληση παρουσίασης στη Θεσσαλονίκη: https://grafima.com.gr/event/%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%af%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b7%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3/
