«… Ήταν ένας ήχος στριγκός και διαπεραστικός που δύσκολα μπορούσε κανείς
με αληθοφάνεια να περιγράψει χωρίς ν’ ανατριχιάσει. Ξεχύνονταν από
χαραμάδες, από πόρτες κοινές, από πόρτες ασφαλείας, από παράθυρα κι άλλα
ανοίγματα, διαπότιζε τον αέρα με ήχους εφιαλτικούς με μια γκάμα από
τριξίματα και κροταλίσματα που έμοιαζε ανεξάντλητη, σαν να προερχόταν
από μια στρατιά ζόμπι που ξεχύθηκε από τα νεκροταφεία τρικλίζοντας προς
την πόλη. Ένας ήχος ξερός κι επαναληπτικός από κροτάλισμα δοντιών κι από
μασέλες που έτριζαν τα δόντια. Μια άγρια μουσική έβγαινε από σφιγμένα
δόντια κάθε τύπου και κάθε μεγέθους που τις νύχτες όλο ανησυχία,
υποσυνείδητο άγχος κι αϋπνία κροτάλιζαν χορεύοντας στον εφιαλτικό σκοπό
της…»
Ζοφερές πραγματικότητες, φανταστικές δυστοπίες, εφιάλτες με τη φύση να εισβάλλει εκδικητικά στα δωμάτια-καταφύγιά μας στο μεταίχμιο ενός χρόνου.
Η Έλσα Κορνέτη στο βιβλίο της Δωμάτια με δόντια και άλλες κοφτερές ιστορίες δαγκώνει και κόβει κομμάτια της ψυχής μας, για να την κάνει πιο ανθρώπινη μετά την πανδημία, μετά τους ψηφιακούς ψευτο-παραδείσους, μετά τη στρέβλωση. Κραυγάζει απελπισμένα η συγγραφέας με την άγρια περιδίνηση των στιβαρών της λέξεων σ’ ένα τρομακτικό πανδαιμόνιο ήχων και χρωμάτων απ’ τα έγκατα του βυθού ως τα βάθη του ουρανού, για να μην χαθεί ο άνθρωπος, ο κόσμος, η γη, το σύμπαν – αν γίνεται, αν προλαβαίνουμε, αν υπάρχει ακόμα αθώος καιρός χωρίς απειλητικά δόντια και απαστράπτουσες, αδηφάγες μασέλες.
Η ανάγνωση κάθε κοφτερής ιστορίας αποτελεί μια συγκλονιστική, πολύ-αισθητική και μετα-μορφωτική εμπειρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου