Back and forth

       Φωτό: Α.Μ. 

Πηγαινοερχόταν. Μπρος πίσω, μπρος πίσω. Back and forth μέχρι την άκρη, την άκρη του πεζοδρομίου της μεγάλης λεωφόρου∙ ως εκεί.

Και πριν από την καραντίνα αυτό έκανε καθηλωμένος αναπόδραστα στο αμαξίδιό του. Μόνο που τότε έβλεπε κόσμο, τον χαιρετούσε κιόλας με τα ατροφικά του χέρια. Κάποιοι περαστικοί του ένευαν κι αυτοί χαμογελώντας. Γρύλιζε τότε ο Σάββας από ευχαρίστηση∙ ίσως, τη μόνη της ζωής του.

Τώρα έρημος ο δρόμος. Αραιά και που περνάει βιαστικός κάποιος μασκοφορεμένος – χάθηκε το χαμόγελο πια πίσω από το πανί. Όσο για τα μάτια, όχι, δεν είναι πλέον φιλικά∙ ζώο που λουφάζει τώρα ο άνθρωπος, φοβισμένο. Έρημος ολάκερος ο δρόμος,  άδειος. Κενός, σαν το μυαλό του.

Μπρος πίσω, μπρος πίσω. Χωρίς μάσκα ο έρμος ο Σάββας, μόνος αυτός, διαφορετικός δια βίου μέχρι τέλους. Back and forth, back and forth –τρίζει το καρότσι– back and forth to the very end∙ ως τον τελευταίο τριγμό, ως εκεί.