«Οδηγίες χρήσης της νεοελληνικής γραμματικής
1) Διάβασε πρώτα τα κεφάλαια του ετυμολογικού (παραγωγή-σύνθεση): εκεί κρύβεται η αλήθεια.
2) Συνέχισε με τις μικρές άκλιτες λέξεις: εκεί κρύβεται η λογική.
3) Πρόσεξε το κεφάλαιο της στίξης: εκεί κρύβεσαι εσύ.
Ο Ηλίας έσκισε την σελίδα και την έβαλε στην τσέπη του»
Στις τρεις τελείες εστιάζει ο Γιώργος Φράγκογλου στην Ηλιάδα του, την πρώτη του συγγραφική απόπειρα.
Στην ανάσα του λόγου, αυτού που αρθρώνεται μέσα μας και αυτού που
εκφέρεται· στις ανάσες που δίνει η στίξη και περισσότερο στις τρεις τελείες,
που είναι η σιωπή ενός τέλους ή… μιας αρχής. Εκεί κρύβεται ο Γιώργος που συμπορευτήκαμε ως συν-αδελφοί στο Καλλιτεχνικό Σχολείο με το όραμα της τέχνης στην εκπαίδευση, που μοιραζόμαστε ως φίλοι το πάθος για το θέατρο και τη
γλώσσα – «… τα πάθη δεν είναι λάθη· κι όποιος τα δει σαν λάθη, καλά να πάθει». Εκεί τον βρίσκω τώρα ξανά με τη θαυμαστή σοφία ενός
μικρού παιδιού που δοκιμάζει και δοκιμάζεται από τη δίνη της αφήγησης μιας ιστορίας, ίσως δικής του...
«Αχ, ρε Γιώργο. Κάποτε μας δούλευαν απ’ τα μπαλκόνια. Τώρα μας δουλεύουν απ’ τα παράθυρα»
… ίσως ενός κάποιου Ηλία...
«Τι είπες; Αξίες; Αξίνες πάρε και γκρέμισε τις αξίες σου. Παντού το χρήμα. Κοινοτοπίες, θα πεις. Εντάξει, κοινοτοπίες, αλλά αυτές πιάνουν τόπο. Προτού, λοιπόν, μείνεις κι εσύ στον τόπο, δράσε. Κουνήσου. Κάνε κάτι. Έστω και μικρό, ασήμαντο, τιποτένιο. Τουλάχιστον θα ξέρεις πως αντέδρασες. Και, πάντως, χτύπα στο ψαχνό. Σημάδεψε και χτύπα. Κι ας αστοχήσεις, ηλίθιε Ηλία!»
(Το σχόλιο για την αλήθεια της ετυμολογίας και τη λογική των άκλιτων λέξεων, δικό σας)
.jpg)
.png)
